Het leuke van lichaamstaal: 7 tips

Het mooiste staaltje van lichaamstaal beleefde ik in Roemenië.
Eerst moet ik zeggen: van de paarden leerde ik pas hoe belangrijk je lichaam is. Als middel dat je kunt gebruiken om iets te bereiken. Bewust gebruiken. Voor iedereen handig eigenlijk, en zeker voor ruiters, leiders dus! Maar goed, nu even Roemenië…
We reden eens een week lang te paard door Transsylvanië, het land van de Karpaten. Rolof en ik en een leuk clubje paardrijvrienden. Onze tocht voerde ons door de middeleeuwen. Ruig, bergachtig gebied, prachtig en leeg. Geen verkeer. En geen hotels onderweg. Wel paard-en-wagens, kuddes schapen, piepkleine oude dorpjes, bezige boeren, groepjes zigeunerkinderen die joelend op ons af holden. Geen contact mee maken, waarschuwde de gids. En beren waren er ook.
We sliepen de ene dag in het fabuleuze jachtresort van prins Charles, dat hij voor deze trails ter beschikking stelde. Andere dagen bij lokale bewoners.

Elke keer was een verrassing, hoe en waar we overnachtten. Niemand sprak elkaars taal. Ja, we hadden Roemeens-op-reis bij ons. Echter, ze spraken overal Hongaars. Jonapot is goeiedag, en kussenum is dankuwel, dat lukte aardig. En proost? Ekkesie!
Ekkesie was handig die keer dat we door onze gastheer onthaald werden op zijn zelfgestookte raki, rachiu. Het ene glaasje na het ander werd royaal gevuld.
We kenden één woord en hadden toch een hoop lol die middag in de zon.
Maar die andere keer was een heel ander verhaal: communicatie voor gevorderden, lichaamstaal.
Einde middag arriveerden we daar, verdeeld over een paar gezinnen. Het was warm en stoffig.
Rolof en ik kregen een eigen kamertje vol met bed en vrieskist, die was groot, gevuld en heel lawaaiig. De vrouw des huizes knikte ons bemoedigend toe en trok lachend de stekker uit het stopcontact.
Volgde uitleg van de douche. Het betrof een eenvoudig hok met een ingewikkeld douchesysteem.
Met ons drieën letten we ernstig op de volgorde van alle handelingen: je trok aan een touw, je wachtte 7 minuten (7 vingers op). Dan draaide je iets om, trok nog eens, en dan: warm water.
Enfin, Hanne verdween als eerste met haar handdoekje op avontuur.

Tien minuten later stond ze weer voor onze deur, volledig ingezeept. De douche. Er kwam géén water uit. Mevrouw erbij. Met proost en goeiemorgen kwamen we nu niet ver.
We lieten de lekker ingezeepte Hanne zien en grepen met onze armen naar de lucht voor regen. Mevrouw snapte ons. De voordeur ging open, ze wees op een put. Ze keek ons aan, gebaarde om zich heen naar een man, wees op haar borst: haar zoon. Ze zakte op haar knieën, hup, sjorde de deksel eraf. En wiste toen het zweet van haar voorhoofd. Haar forse zoon daalde wankel af in de diepe put, hij was dronken, had een nat, vermoeid gezicht, en z’n broek zakte af.
Mevrouw zwaaide met gereedschap en keek naar ons op: begrepen we het? Nog een zoon erbij, hij graaide het gereedschap uit haar handen en gooide het naar beneden. Er werd hard geschreeuwd van onderuit.
Onze gastvrouw, nog steeds op haar knieën, nu puffend van de hitte en met een doorweekte jurk, sloeg een kruis en lachte ons zenuwachtig maar geruststellend toe: het ging allemaal goed komen.
En? Ja. Het is Hanne gelukt om zich af te spoelen. Wij, de andere twee, hadden nog een dun straaltje over. Geeft niet, we waren gelukkig.
Het was een exclusief lesje lichaamstaal.

Een wondermiddel, en niet alleen op reis: met je lichaam kun je praten. Sterker nog: we kúnnen het niet alleen, we doen het al. We zeggen er van alles mee. Soms meer dan we denken.
Slim zou zijn (zeg ik ook tegen mezelf) om dat positief in te zetten.
90% van onze onderlinge communicatie is namelijk non-verbaal, zeggen deskundigen. 90% dat is veel! Geluid doet 30% en lichaam dus zelfs 60%. Woorden blijven niet hangen, beelden wel.
‘Hóe je iets zegt, kan belangrijker zijn dan wát,’ weet psycholoog Travis Bradberry. En frappant! Wat hij ons tipt is precies dat wat onze gastvrouw deed… Ons tevreden stellen!

Komen ze:
1) word je bewust van hoe je fysiek overkomt
2) gebruik een enthousiaste toon
3) sla niet je armen over elkaar dat oogt defensief
4) zorg voor oogcontact met iedereen
5) leun een beetje naar de persoon die spreekt

‘Dit zijn vormen van positieve lichaamstaal die de betere leiders, mensen met een hoog EQ, gebruiken om in de gunst bij anderen te vallen. In sommige gesprekken kan het een groot verschil maken,’ zegt de psycholoog. In Roemenië heeft mevrouw dat haarfijn aangevoeld.

Niet voor niks is lichaamstaal een hoofdstuk apart in m’n boek Managen als een Ruiter. Van de paarden krijgen we nog twee ‘simpele’ tips voor onze lichaamstaal met groot positief effect:
6) rustig en rechtop, stevig geaard, geeft (zelf)vertrouwen
7) leuk blijven kijken! dat is de kunst, het ontspant
Een lachend gezicht, ook al valt er niks te lachen, probeer maar uit, het werkt perfect.

Moraal van dit verhaal: beelden doen meer dan woorden.
Leiders met EQ weten het, en ruiters zeker: je lichaam spreekt duidelijke taal.
Paarden zijn daar heel gevoelig voor. Maar mensen ook!
Maak je die taal positief (is te trainen) dan bereik je zoveel méér.

Een chagrijnig gezicht levert nul resultaat.
En wat ik nou zo leuk vind aan lichaamstaal is dat het je enorm kan helpen tot een oplossing te komen. Ja, bij een lastig paard, zeker. Maar óók bij een opstandig puberkind of bij een werknemer waar je een probleem mee hebt. Wie had dat gedacht? En wie wil dat nou niet? Een belevenis. Moet je echt eens doen. Heb ik ook gedaan…
Hoe dat werkt? En hoe dat mij verging? Die verhalen vind je natuurlijk in m’n boek.