Hippische complimenten

Als hobbyruiter een grote pluim krijgen van de baas van de manege waar ik ooit begon te rijden. Dat gebeurt me nu. Voor mijn boek Managen als een Ruiter. En het doet me wel wat.
Filip Dros, de man die jarenlang de Hollandsche Manege dreef in Amsterdam, kon inspirerend lesgeven en was een bijzondere man.
Beginners nam hij persoonlijk op sleeptouw in de paardenboxen om ze kennis te laten maken met het fenomeen paard, met alles d’rop en d’ran.
Historie, lichaamstaal, kuddegedrag én aandachtspunten voor een juiste omgang, van ons, mens met dier. Respect speelde daarbij een grote rol.

Hij kon de gekste dingen roepen en doen. Zomaar ineens op handen en voeten door de bak kruipen om het fysiek van het paard te verhelderen. Of ‘Boulanger de Bastogne’ roepen als je iets fout deed, koekenbakker! Of: gisteren een feestje gehad?! Knalde het dan door die enorme ruimte.
Heel wat uurtjes heb ik er doorgebracht, in dat monumentale gebouw aan de Vondelstraat. Met paardrijden, met koffie en met biertjes drinken. We zaten eindeloos te ouwehoeren op het majestueuze balkon bij de kantine.
Ook met Filip, na de les tot in de late uurtjes nog doorbomen. Zo vertelde hij over zijn project, daarbij keek hij dan nogal geheimzinnig om zich heen: hij was aan het schrijven. Een dik boek ging het worden, over het einde van de wereld.
Paardrijden omvat zoveel meer dan op een paard rijden…

Dat is wat me onder andere opviel tijdens het schrijven van mijn paard & managen-boek: die geweldige hoeveelheid herinneringen! Tijdens lessen, op onze buitenlandse trektochten, bij buitenritten gewoon in Nederland… Met wie je was, bijzondere verhalen, wijze lessen, onverwachte ontmoetingen en gebeurtenissen, heerlijk. Daar kunnen nog wel twee boeken uit gaan rollen.
Maar voor nu: hier komt ie, Filips review van mijn boek, waar ik zo trots op ben. Vooral die laatste regel vind ik subliem!
Zelf gaf de man die nooit met pensioen wil en intussen een manege drijft in Barendrecht, er dit kopje aan:  Levensles

Filip Dros: ‘Na 50 jaar beroepservaring in de hippische sport en leiding gevend bij verschillende organisaties durf ik een oordeel te geven. Ik was aangenaam verrast door de leesbaarheid van het boek, de diepgang en de logica.
Omgang met paarden betekent een goed gesprek zonder woorden met een mede planeetbewoner. Paarden hebben de eigenschap humaan gedrag te spiegelen, zonder vooroordeel. Dat kan nogal confronterend zijn. Kort gezegd de omgang met paarden laat het ’te’ bij allerlei karaktereigenschappen waarmee wij ‘zijn opgezadeld’ verdwijnen waardoor je een evenwichtig mens wordt voor de medewerkers die je moet aansturen.
Ben je lui, krijg je een lui paard, ben je overactief en te nadrukkelijk aanwezig krijg je spanning, ben je te lief en te afwachtend neemt het paard je in de maling, ben je te macho krijg je vluchtgedrag.
Ben je onbewust bekwaam geworden en je paard presteert in harmonie, ongedwongen, optimaal, met een maximale impuls dan ben je een echte ruiter. dan beoefen je de rijkunst.
Allemaal heel herkenbaar bij ‘de kunst’ van het leiding geven en de weg er naar toe.
Tineke heeft in haar boek de vijfduizend jaar cultuur en ambachtelijkheid in de omgang met dit edele dier en haar eigen ontdekkingsreis in de paardensport meesterlijk vertaald naar leiding geven met inhoud. Chapeau!‘

Geplaatst door Filip J. Dros, manege filip dros, Barendrecht
Waardeert het boek met een 9.5 uit 10