Over mij

Als kind schreef ik verhaaltjes. Soms fabriekte ik kleine boekjes –verhaal, tekening, nietjes erdoor–  die ik voor een piek aan mijn vader verkocht. Na een studie Franse taal- en letterkunde, kwam ik terecht bij een grote tijdschriften-uitgeverij. Tina zocht een redacteur 3de klas. Hoofdredacteur Ernst W twijfelde of een drs. niet te zwaar was voor de vacature die eruit bestond strips te vertalen en pretpagina’s te maken. ‘Neem me nou maar aan,’ antwoordde ik, ‘het komt allemaal goed.’ En geloof me, ik voelde dat het echt zo was!

Meer dan 30 jaar werkte ik in dit bedrijf, op iets van veertien verschillende redacties. Mijn langste periode op één plek was 8 jaar, als hoofdredacteur van Viva. En een van de laatste jobs waren de paardenbladen, onder andere Hoefslag en Paard&Sport. Het was alles bij elkaar een prachttijd als bladenmaker, hoge oplages, royale teams, nieuwe initiatieven… Véél bladen ook, en inspirerende collega’s. Tijdschriften waren alife and kicking. Maar schrijven ho maar. Ja, na Tina wel even bij Popfoto: ik deed interviews met Sting, Doe Maar, en andere grote popsterren, en schreef elke maand het korte verhaal ‘Zomaar een meisje’.

Maar al snel ging ik er cheffen. En managen dat ben ik blijven doen. Leuk, dat zeker, maar er viel een hoop te leren, dat ook. In mijn nieuwste boek ‘Managen als een ruiter’ zet ik 21 –ook zelf ervaren– leidprincipes op een rij, en spaar ik mezelf niet ☺ Met of zonder schrijven, ik heb me geen dag verveeld. En ach, nu ben ik sinds kort alsnog aan de slag gegaan, met veel plezier! Pure schrijverij. Artikelen in allerlei bladen vooral over verre paardrijtrektochten. Ja, en boeken ook. Daar moest ik het wiel wel even voor uitvinden, wat een bijzonder proces is dat.

De weg is je leven, elke dag weer. Die simpele wijsheid van ik weet niet wie, is blijven hangen en ik vertaal ‘m als: fouten maken, vallen, iets niet weten, het wiel weer uitvinden, wat maakt het uit? Zie de lol ervan. Leuk blijven kijken! ‘Uiteindelijk is plezier in het rijden de beste doelstelling die je kunt hebben,’ is een uitspraak van een topamazone die het weten kan. ‘Plezier als doel’ vind ik een grappig principe, als voorwaarde om goed te presteren. Bij paardrijden, maar ook bij leidinggeven. Dus staat ie als apart hoofdstuk in mijn boek, want toen ik er voorbeelden bij ging zoeken, klopte het helemaal. En nu zeg ik: is het niet net zo goed een mooie metafoor voor het leven?
Puzzeltjes vallen vroeg of laat toch in elkaar…